Doktorzy Honoris Causa

Wacław Sierpiński

(1882-1968)
matematyk, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i Uniwersytetu Warszawskiego

15 marca 1948 – uchwała Senatu UWr
22 listopada 1948 – uroczysta promocja
promotor: prof. Władysław Ślebodziński

Wacław Sierpiński urodził się 14 marca 1882 r. w Warszawie (zm. 21 października 1968 r. w Warszawie). Studiował matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, tam też doktoryzował się w roku 1906. W 1908 uzyskał habilitację na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, na tej uczelni rozpoczął działalność naukowo-dydaktyczną, najpierw jako docent, a od 1910 profesor. W 1918 przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę, stając się jednym z głównych twórców tzw. warszawskiej szkoły matematycznej.

Członek kilkunastu akademii nauki i wielu towarzystw naukowych, m.in. Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego we Lwowie i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Profesor Wacław Sierpiński zajmował się teorią mnogości, topologią, teorią funkcji rzeczywistych i teorią liczb. Szczególnie zasłużył się dla rozwoju teorii mnogości, głównie przez badania nad pewnikiem wyboru i hipotezą continuum. W zakresie topologii skonstruował tzw. krzywą uniwersalną, a w teorii funkcji rzeczywistych koncentrował się na szeregach funkcyjnych, różniczkowalności funkcji i klasyfikacji Baire'a.