Zbiory etnograficzne i orientalistyka

Rozwój gospodarczy Niemiec w 2 połowie XIX w., a szczególne wygrana wojna z Francją i zjednoczenie w 1871 roku, wzbudziły kolonialne aspiracje nowo utworzonego Cesarstwa Niemieckiego. Ich efektem była, choć spóźniona, ekspansja kolonialna w obszarze Afryki i Oceanii, i w mniejszym stopniu Azji.
W efekcie na przełomie XIX i XX wieku Cesarstwo Niemieckie stało się posiadaczem szeregu kolonii:

• w Azji:
  Qingdao, przylądek Jiaozhou
  
  
• w Afryce:
  Niemiecka Afryka Wschodnia, Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia, Sułtanat Witu, Togoland, Kamerun Niemiecki, Neukamerun
  
  
• na Oceanie Spokojnym:
  Samoa Niemieckie, Nowa Gwinea Niemiecka, Ziemia Cesarza Wilhelma, Archipelag Bismarcka, Bougainville, Niemieckie Wyspy Salomona, Mariany, Wyspy Marshalla, Palau, Karoliny, Nauru

W ślad za kolonizacją i gospodarczą ekspansją niemieckich przedsiębiorców ruszyli badacze, często towarzyszący kolonialnym ekspedycjom. Pokłosiem ich działań była bogata kolekcja etnologiczna znajdująca się w zbiorach przedwojennego Uniwersytetu Wrocławskiego, złożona głównie z obiektów pochodzących z wysp Oceanii, Australii i Afryki.
Po wojnie zasadnicza część tej kolekcji, wraz z dokumentacją, została przekazana do Warszawy i obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Azji i Pacyfiku. Na Uniwersytecie Wrocławskim pozostała część zespołu, która służyła jako pomoc naukowa dla studentów etnologii.

Wśród uczelnianych kolekcji naukowych związanych z różnymi instytutami i katedrami uniwersyteckimi znajduje się spuścizna związanych z Alfredem Hillebrandtem (1853-1927), filologiem klasycznym, profesorem języków porównawczych na Uniwersytecie Wrocławskim, rektorem w kadencjach 1901/02 i 1910/11. Będąc autorem około 50 dzieł na temat starożytnej kultury Indii, stał się jednym z największych znawców sanskrytu i kultur Wschodu.

Jego najbardziej znane dzieła to:

• Ueber die Göttin Aditi, 1876.
• Varuna und Mitra. Ein Beitrag zur Exegese des Veda, 1877.
• Das altindische Neu- und Vollmondsopfer in seiner einfachsten Form.
  Jena 1879.
• Alt-Indien: Kulturgeschichtliche Skizzen, 1899.
• Vedische Mythologie, 1902.

Po profesorze Hillebrandtcie w zbiorach Uniwersytetu pozostał bogaty i bardzo specjalistyczny księgozbiór z dziedziny językoznawstwa porównawczego i sanskrytu. W kolekcji tej oprócz prac, będących naukowymi opracowaniami, znajdują się również oryginalne zabytki piśmiennictwa z obszaru Indii i krajów sąsiednich. Uzupełnieniem księgozbioru Hillebrandta są również zabytki kultury materialnej starożytnych Indii, będące poniekąd ilustracją jego pracy z 1885 roku Vedachrestomathie, poświęconej zabytkom religijnym.

W omawianej kolekcji znajdują się m.in. wolnostojące tradycyjne stupy o niewielkich rozmiarach, które będąc najprostszym typem buddyjskiej budowli sakralnej, pełniły funkcje relikwiarzy oraz zespół małych figurek terakotowych ilustrujących zajęcia i profesje przedstawicieli różnych kast społecznych.