Doktorzy Honoris Causa

Juliusz Wiktor Gomulicki

(1909-2006)
pisarz, historyk literatury, edytor, bibliofil, varsavianista
23 marca 1983 - uchwała Senatu UWr
19 maja 1983 - uroczysta promocja
promotor: prof. Mieczysław Klimowicz

Juliusz Wiktor Gomulicki urodził się 17 października 1909 r. w Warszawie (zm. 8 lipca 2006 r. w Warszawie). Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1928-1932), na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (1930-1931) oraz na Wydziale Humanistycznym tajnego Uniwersytetu Warszawskiego (1941-1944). W latach 1935-1939 był członkiem redakcji encyklopedii "Ultima Thule", a w latach 1937-1939 należał do zespołu redakcyjnego dwumiesięcznika "Ateneum". W czasie II wojny światowej brał czynny udział w podziemnym ruchu kulturalnym i naukowym. Jako żołnierz AK wziął udział w powstaniu warszawskim, a po jego upadku był jeńcem oflagów niemieckich w Grossborn (1944-1945). W 1945 był kierownikiem literackim Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Lingen. Naczelnik Wydziału Upowszechniania Literatury w Ministerstwie Kultury i Sztuki (1945-1946), kierownik działu wydawnictw w Centralnym Instytucie Kultury (1947-1948), zastępca redaktora naczelnego (1949-1950) i redaktor naczelny (1950-1953) czasopisma "Nowe Książki" oraz członek komitetu redakcyjnego "Encyklopedii współczesnej" (1957-1959). Równocześnie w latach 1957-1960 oraz 1983 1985 prowadził wykłady zlecone z literatury polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1958-1959 był kuratorem naukowym w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, a w latach 1950-1969 był konsultantem i opiekunem Pracowni Edytorskiej Biblioteki Ossolińskich we Wrocławiu.
Członek m.in. Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Towarzystwa Przyjaciół Warszawy, Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza i Towarzystwa Przyjaciół Książki.
Zainteresowania badawcze i literackie Juliusza Wiktora Gomulickiego koncentrowały się wokół życia i twórczości Kamila Cypriana Norwida, poezji polskiego Romantyzmu, dziejów i kultury Warszawy, literatury polskiego Oświecenia oraz wokół problematyki dziejów książki, bibliografii i bibliofilstwa.