Doktorzy Honoris Causa

Jan Czekanowski

(1882-1965)
antropolog, etnolog, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

10 grudnia 1958 - uchwała Senatu UWr
3 czerwca 1959 - uroczysta promocja
promotor: prof. Kamil Stefko

Jan Czekanowski urodził się 6 października 1882 r. w Głuchowie (zmarł 20 lipca 1965 r. w Szczecinie). Studiował antropologię, anatomię i matematykę na Uniwersytecie w Zurychu. Po uzyskaniu doktoratu z filozofii (1906) pracował jako asystent w dziale Afryki i Oceanii Königliches Museum für Volkerkunde w Berlinie (1906-1907), następnie brał udział w afrykańskiej wyprawie naukowej badającej obszary międzyrzecza Nil-Kongo (1907-1911). W latach 1911-1913  był kustoszem w Muzeum Antropologii i Etnografii Cesarskiej Rosyjskiej Akademii Nauk w Sankt-Petersburgu, a od roku 1913 związał się z Uniwersytetem Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie uzyskał tytuł profesora zwyczajnego (1913), kierował Katedrą Antropologii i Etnografii (1913-1939), pełnił funkcję dziekana Wydziału Humanistycznego (1925-1926) i rektora (1934-1936). Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945-1950, pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, później przeniósł się na Uniwersytet Poznański i był z nim związany do przejścia na emeryturę.
Prof. J. Czekanowski należał do wielu międzynarodowych i krajowych towarzystw naukowych, m.in. Szwajcarskiego Towarzystwa Antropologiczno-Etnologicznego, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, Polskiego Towarzystwa Antropologicznego oraz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Profesor przyczynił się do rozkwitu polskiej antropologii. Był twórcą tzw. Lwowskiej Szkoły Antropologicznej. Stawiał sobie za cel matematyzację nauk przyrodniczych, w tym oczywiście również antropologii. Wprowadził nowe metody opisu i analizy, jak np. metoda diagraficzna różnic i podobieństw oraz prawo antropologicznej średniej arytmetycznej. Był erudytą, który, w swoim czasie, mógł dyskutować autorytatywnie o problemach antropologii, genetyki mendelistycznej, archeologii europejskiej, językoznawstwa słowiańskiego, etnografii słowiańskiej i afrykańskiej oraz o statystyce matematycznej.