Doktorzy Honoris Causa

Chen Ning Yang

(ur. 1922)
fizyk, profesor Stanowego Uniwersytetu Nowojorskiego w Stony Brook

27 marca 1974 – uchwała Senatu UWr
13 maja 1974 – uroczysta promocja
promotor: prof. Jan Łopuszański

Chen Ning Yang urodził się 22 września 1922 r. w Hefei. Studiował fizykę w Południowo-Zachodnim Zjednoczonym Uniwersytecie w Kunming oraz w Uniwersytecie Tsinghua. Po ukończeniu studiów (1945) wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie osiedlił się na stałe. W 1948 doktoryzował się z fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Chicago. Następnie podjął pracę w Institute for Advanced Study w Princeton, gdzie był asystentem profesora (1948-1955) oraz profesorem (1955-1966). W 1966 przeniósł się do Stanowego Uniwersytetu Nowojorskiego w Stony Brook, otrzymał zaszczytny tytuł "einstein professor" i został dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej. Wykładał również na wielu innych uczelniach amerykańskich oraz europejskich (w Wielkiej Brytanii, Francji, Szwajcarii i Włoszech). Po przejściu na emeryturę (1992) został doradcą rządu Chińskiej Republiki Ludowej w sprawach współpracy naukowej z zagranicą.

Członek licznych międzynarodowych organizacji i towarzystw naukowych, m.in. Nowojorskiej Akademii Nauk, Królewskiej Akademii Hiszpańskiej, Polskiej Akademii Nauk, Brazylijskiej Akademii Nauk, Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego i Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego.

Zainteresowania badawcze Profesora Chen Ning Yanga obejmują różne działy fizyki teoretycznej, przede wszystkim teorię cząstek elementarnych, teorię pola, fizykę statystyczną, teorię nadpłynności i nadprzewodnictwa. Najważniejszym osiągnięciem Profesora było obalenie, wraz z Tsung Dao Lee, zasady zachowania parzystości w słabych oddziaływaniach, za co w 1957 r. otrzymał nagrodę Nobla. Stworzył również teorię fragmentacji dla fizyki cząstek elementarnych wysokich energii i wniósł poważny wkład do rozwoju teorii pola.