Doktorzy Honoris Causa

Mieczysław Klimowicz

(1919-2008)
polonista, historyk literatury i teatru,
profesor Uniwersytetu Wrocławskiego

23 lutego 2000 – uchwała Senatu UWr
14 czerwca 2000 – uroczysta promocja
promotor: prof. Przemysława Matuszewska

Mieczysław Klimowicz urodził się 14 grudnia 1919 r. w Sokalu (zmarł 26 sierpnia 2008 r. we Wrocławiu). W 1938 r. podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W tym samym czasie powołany został do służby wojskowej, którą odbywał w latach 1938-1939. W czasie drugiej wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej, dostał się do niewoli sowieckiej i wywieziony został do łagru w Talicach. Następnie przewieziony został do więzienia w Baranowiczach, skąd uciekł. Walczył w oddziałach partyzanckich Armii Krajowej (1943-1945). W latach 1945-1947 działał w konspiracyjnych strukturach Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. W 1947 r. wyjechał do Wrocławia, podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Wrocławskim i pracował jako stypendysta-bibliotekarz w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Po ukończeniu studiów (1951) i po przejściu na etat bibliotekarza naukowego pozostał krótko w Bibliotece Ossolińskich (1951-1952). Zatrudniony został w utworzonej w tym czasie we Wrocławiu Pracowni Literatury Oświecenia przy Instytucie Badań Literackich PAN. Był starszym asystentem (1952-1954), adiunktem (1955-1958) i kierownikiem Pracowni (1958-1961). W 1958 r. otrzymał etat adiunkta w Katedrze Literatury Polskiej na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego i z tą uczelnią związał się na stałe. W 1960 r. doktoryzował się w Instytucie Badań Literackich PAN z literatury oświecenia, a habilitację uzyskał w 1963 na UWr. Na profesora nadzwyczajnego powołany w 1971 r., profesorem zwyczajnym został w 1977. W Uniwersytecie Wrocławskim pełnił różne funkcje administracyjne, m.in. kierował Zakładem Historii i Teorii Teatru oraz Pracownią Literackich Badań Porównawczych, był prodziekanem (1964-1966) i dziekanem (1969-1972) Wydziału Filologicznego, prorektorem (1972-1975) i rektorem (1987-1990). Po przejściu na emeryturę (1990) zainicjował utworzenie na Wydziale Filologicznym Centrum Literackich Badań Porównawczych, którym kierował do połowy lat 90-tych.

Z pracą na Uniwersytecie Wrocławskim łaczył liczne obowiązki organizacyjne poza uczelnią, był m.in. członkiem Komitetu Nagród Państwowych, posłem na Sejm (1972-1976), członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. kadr Naukowych (1975-1983) i przewodniczącym Głównego Komitetu Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (1976-1981). Dyrektor Instytutu Badań Literackich PAN w Warszawie w latach 1975-1981, zwolniony z tej funkcji w trybie natychmiastowym po ogłoszeniu 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego. Wieloletni przewodniczący rad naukowych, m.in. w Instytucie Badań Literackich PAN i Instytucie Kultury w Warszawie. W okresie kadencji rektorskiej przewodniczył Kolegium Rektorów Wyższych Uczelni Wrocławia (1987-1990).

Członek Polskiej Akademii Nauk (korespondent od 1976, rzeczywisty od 1986), Komitetu Nauk o Literaturze PAN (z-ca przewodniczącego w latach 1978-1981), wiceprezes Oddziału PAN we Wrocławiu (1985-2008). Był prezesem Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza (1976-1983) oraz wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (1985-1990), członek honorowy obu tych towarzystw. Należał do Międzynarodowego Stowarzyszenia Literatury Porównawczej, Francuskiego Towarzystwa Badań XVIII w. oraz Polskiego Towarzystwa Badań nad Wiekiem Osiemnastym.

Profesor Mieczysław Klimowicz zajmował się przede wszystkim literaturą i kulturą polskiego oświecenia oraz ich związkami z oświeceniem europejskim. Dokonał fundamentalnych ustaleń w zakresie dziejów teatru polskiego XVIII w. i początków XIX w. oraz jego związków z teatrem europejskim.