Doktorzy Honoris Causa

Daniel Beauvois

(ur. 1938)
historyk kultury i oświaty, slawista, profesor Uniwersytetu Lille III i Uniwersytetu Paryż I

29 września 1993 - uchwała Senatu UWr
15 listopada 1993 - uroczysta promocja
promotor: prof. Jacek Petelenz-Łukasiewicz

Daniel Beauvois urodził się 9 maja 1938 r. w Annezin-les-Béthune. Studiował historię i slawistykę na Uniwersytecie Lille III, zdobywając w 1965 r. agregację rusycystyczną i w 1966 r. licencjat polonistyczny. Po ukończeniu studiów przez kilka lat uczył języka rosyjskiego w szkole średniej (1964-1968) oraz prowadził wykłady z historii kultury polskiej i rosyjskiej na Uniwersytecie Lille III (1967-1968). W latach 1969-1972 przebywał w Polsce i był dyrektorem Centrum Kultury Francuskiej przy Uniwersytecie Warszawskim. W okresie 1973-1978 pracował w Paryżu w sekcji historii nowożytnej i współczesnej Krajowego Centrum Badań Naukowych (CNRS). W tym okresie uzyskał na Uniwersytecie Paryż I stopień doktora (1977). Krótko (1978-1979) wykładał na Uniwersytecie Nancy II, następnie był profesorem na Uniwersytecie Lille III (1979-1994), gdzie m.in. kierował Centrum Studiów nad Kulturą Polską, a od 1994 r. profesor w Uniwersytecie Paryż I Panthéon-Sorbonne i dyrektor Ośrodka Historii Narodów Słowiańskich.
Członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Międzynarodowej Akademii Słowiańskiej w Kijowie oraz wielu prestiżowych francuskich i zagranicznych towarzystw naukowych, w tym Société Française d'Études du XVIII siécle, Société d'Histoire Moderne et Contemporaine, Société Française des Études Ukrainiennes, Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu i Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza w Warszawie.
Profesor Daniel Beauvois zajmuje się przede wszystkim historią kultury i oświaty oraz historią stosunków społecznych na dawnych polskich kresach wschodnich w XIX stuleciu.