Doktorzy Honoris Causa

Ludwik Bar

(1906–1999)
prawnik, profesor Instytutu Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk

30 kwietnia 1986 – uchwała Senatu UWr
6 listopada 1986 – uroczysta promocja
promotor: prof. Adam Chełmoński

Ludwik Bar urodził się 5 lutego 1906 r. w Olchowcach (zmarł 16 lutego 1999 r. w Warszawie). Kształcił się na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie w 1932 r. otrzymał tytuł doktora. Habilitację uzyskał w 1962 roku w Uniwersytecie Warszawskim, na stanowisko profesora powołany został w roku 1969. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał na Zachód. Służył we francuskich formacjach wojskowych, a później  w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii. Tam kontynuował też pracę dydaktyczną, wykładając prawo administracyjne na Polskim Wydziale Prawa w Uniwersytecie Oxfordzkim. Po powrocie do Polski w 1947 roku poświęcił się badaniom naukowym. Wykładał na Uniwersytecie Łódzkim (1947-1949), w Akademii Nauk Politycznych (1948-1949), w Szkole Głównej Planowania i Statystyki oraz Uniwersytecie Warszawskim (1962-1976). W roku 1963 przeniósł się do Instytutu Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę.
Działał w różnych gremiach doradczych przy organach władzy i administracji państwowej. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, Rady Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów, Rady Państwowego Arbitrażu Gospodarczego i Komisji ds. Reformy Gospodarczej.
Zainteresowania badawcze prof. Ludwika Bara koncentrowały się wokół podstawowych problemów klasycznej doktryny prawa administracyjnego, z uwzględnieniem sądowej kontroli decyzji administracyjnych, prawnych problemów gospodarki narodowej, prawnych problemów przedsiębiorstwa państwowego oraz zagadnień prawa budowlanego.