Doktorzy Honoris Causa

Wiktor Steffen

(1903-1997)
filolog klasyczny i hellenista, profesor Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu, Uniwersytetu Wrocławskiego, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

11 marca 1981 – uchwała Senatu UWr
14 maja 1981 – uroczysta promocja
promotor: prof. Jerzy Łanowski

Wiktor Steffen urodził się 27 września 1903 r. w Sząbruku (zm. 29 kwietnia 1997 r. w Poznaniu). Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Poznańskim (1924-1927), na którym rozpoczął swoją karierę akademicką, kontynuowaną w latach 1928-1939. Tu uzyskał stopień doktora filozofii (1931) i habilitował się z filologii klasycznej (1936). Równolegle w latach 1930-1939 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich. W okresie II wojny światowej przebywał w niewoli niemieckiej, gdzie współorganizował i prowadził tajne nauczanie (1939-1945). Po wojnie zorganizował w Nowym Mieście, pierwsze na wyzwolonym Pomorzu, gimnazjum i liceum (1945), następnie powrócił na Uniwersytet Poznański, gdzie pracował w Katedrze Filologii Klasycznej na stanowisku docenta (1945-1949). W 1946 r. rozpoczął także zajęcia dydaktyczne w charakterze profesora kontraktowego na Uniwersytecie i Politechnice we Wrocławiu (od 1951 Uniwersytecie Wrocławskim). W 1949 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i przeniósł się z Poznania do Wrocławia. Był jednym z organizatorów wrocławskiego środowiska filologii klasycznej oraz Instytutu Filologii Klasycznej UWr. W 1956  został profesorem zwyczajnym, dwa lata później powrócił do Poznania i aż do przejścia na emeryturę (1973) pracował na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ponadto w latach 1961-1963 kierował Katedrą Filologii Klasycznej na Uniwersytecie w Lipsku.

Członek Polskiej Akademii Nauk, Saskiej Akademii Nauk w Lipsku, Międzynarodowego Towarzystwa Papirologicznego, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Polskiego Towarzystwa Filologicznego.

Profesor Wiktor Steffen zajmował się przede wszystkim greckim dramatem satyrowym, tragedią i komedią oraz grecką poezją archaiczną i poezją okresu hellenistycznego. Interesował się również latynistyką, zwłaszcza związkami polsko-łacińskimi.