Doktorzy Honoris Causa

Władysław Bartoszewski

(ur. 1922)
publicysta, pisarz, historyk, działacz polityczny i społeczny

5 czerwca 1996 – uchwała Senatu UWr
11 grudnia 1996 – uroczysta promocja
promotor: prof. Wojciech Wrzesiński

Władysław Bartoszewski urodził się 19 lutego 1922 r. w Warszawie. Studiował filologię polską na tajnym Uniwersytecie Warszawskim (1941-1944), na tymże uniwersytecie kontynuował studia po zakończeniu II wojny światowej (1948-1949). Więzień Auschwitz (1940-1941), żołnierz Armii Krajowej (1942-1945) i uczestnik powstania warszawskiego. Współzałożyciel i aktywny działacz Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom "Żygota", działajacego następnie jako Rada Pomocy Żydom "Żegota" przy Delegacie Rządu RP na Kraj (1942-1945). Pracownik Referatu Żydowskiego w Departamencie Spraw Wewnętrznych i kilku innych komórek Delegatury Rządu na Kraj. Redaktor konspiracyjnego miesięcznika "Prawda Młodych" (1942-1944). Po wojnie redaktor w "Gazecie Ludowej" i współpracownik Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce (1945-1946). Za działalność polityczną więziony w latach 1946-1948 i 1949-1954 (zrehabilitowany w 1955 r.). Stały współpracownik (1957-1981), a następnie członek redakcji "Tygodnika Powszechnego" (od 1982 r.), związany także ze środowiskami "Znaku" i klubów inteligencji katolickiej. W latach 1973-1985 wykładowca historii najnowszej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Zaangażowany trwale w działalność opozycyjną wobec rządów komunistycznych był m.in. członkiem tajnego Polskiego Porozumienia Niepodległościowego (1976-1981), współorganizatorem Towarzystwa Kursów Naukowych (1978) oraz wykładowcą na tzw. uniwersytecie latającym (1978-1990). W 1980 r. współtworzył Komitet Obrony Prześladowanych za Przekonania przy KK NSZZ "Solidarność". Po ogłoszeniu w Polsce stanu wojennego internowany w Jaworze (XII 1981 - IV 1982). W latach 1983-1990 jako "visiting professor" wykładał nauki polityczne na uniwersytecie w Augsburgu, Eichstaett, Monachium i Wiedniu. Ambasador RP w Austrii (1990-1995) i minister spraw zagranicznych RP (III-XII 1995, 2000-2001).
Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1946-1982), Związku Literatów Polskich (1972-1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), polskiego PEN Clubu, Towarzystwa Przyjaciół Książki, Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich. Członek rzeczywisty Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, współzałożyciel i członek Zarządu Ligi do walki z Rasizmem. Przewodniczący Międzynarodowej Rady Muzeum Oświęcim-Brzezinka oraz rady ds. stosunków polsko-żydowskich przy Prezydencie RP.
Książki i publikacje Władysława Bartoszewskiego poświęcone są przede wszystkim stosunkom polsko-niemieckim, dziejom niemieckiego faszyzmu oraz stosunkom polsko-żydowskim i dziejom Żydów w czasach najnowszych.