Doktorzy Honoris Causa

Roman Herzog

(ur. 1934)
prawnik, polityk, profesor Wolnego Uniwersytetu Berlina
i Niemieckiej Szkoły Wyższej Administracji w Speyer,
prezydent Republiki Federalnej Niemiec (1994-1999)

24 kwietnia 1995 - uchwała Senatu UWr
17 lutego 1998 - uroczysta promocja
promotor: prof. Jan Kolasa

Roman Herzog urodził się 5 kwietnia 1934 r. w Landshut. Studiował prawo na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium, które ukończył w 1957 r. pierwszym, a w 1961 drugim egzaminem państwowym. W 1958 r. uzyskał tam stopień naukowy doktora nauk prawnych i asystenturę w Katedrze Prawa Państwowego. W 1964 r. habilitował się i nauczał na stanowisku docenta. Jesienią 1965 r. przeniósł się na Wolny Uniwersytet Berlina, otrzymał stanowisko profesora i objął Katedrę Prawa Państwowego i Polityki. Tu był dziekanem (1967-1968) i prodziekanem (1968-1969) Wydziału Prawa. Od 1969 roku profesor nauk politycznych i nauki o państwie w Niemieckiej Szkole Wyższej Administracji w Speyer, rektor tejże uczelni w roku akademickim 1971/1972, od 1984 roku jej profesor honorowy. Jest także profesorem honorowym Uniwersytetu w Tybindze (od 1986).

Od 1970 r. Roman Herzog wiąże pracę akademicką z efektywną działalnością polityczną i służbą publiczną. Zostaje członkiem Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU) i z ramienia tej partii pełni odpowiedzialne funkcje państwowe. W latach 1973-1978 był sekretarzem stanu i szefem przedstawicielstwa rządu krajowego Nadrenia-Palatynat przy władzach federalnych w Bonn, w latach 1978-1980 ministrem kultury i sportu landu Badenia-Wirtembergia, a w latach 1980-1983  ministrem spraw wewnętrznych Badenii-Wirtembergii i posłem do parlamentu krajowego w Stuttgarcie. Wybrany w 1983 r. do sędziowskiego składu Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, został jego wiceprezesem, a następnie prezesem (1987-1994). W wyborach prezydenta federalnego w 1994 roku został przez Zgromadzenie Federalne wybrany prezydentem Republiki Federalnej Niemiec (1994-1999).

Zainteresowania badawcze prof. Romana Herzoga koncentrują się wokół szeroko rozumianego prawa publicznego, obejmującego ogólną naukę o państwie, prawo konstytucyjne, różne dziedziny prawa administracyjnego i samorządowego oraz zagadnienia pozycji prawej związków religijnych, a także oscylują wokół problematyki należącej do innych dyscyplin nauki prawa, w tym przede wszystkim historii prawa i doktryn polityczno-prawnych.