Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Doktorzy Honoris Causa > Ślebodziński

Ślebodziński

Doktorzy Honoris Causa

Władysław Ślebodziński

(1884-1972)
matematyk, profesor Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu oraz Politechniki Wrocławskiej

28 października 1970 – uchwała Senatu UWr
14 listopada 1970 – uroczysta promocja
promotor: prof. Kazimierz Urbanik

Władysław Ślebodziński urodził się 6 lutego 1884 r. w Pysznicy (zm. 3 stycznia 1972 r. we Wrocławiu). Studiował matematykę i fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1903-1908). Po studiach był nauczycielem w szkołach średnich (1908-1920). Jednocześnie w latach 1913-1914 przebywał na studiach uzupełniających w Getyndze. W 1920 r. zamieszkał w Poznaniu i wykładał matematykę w Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki (1921-1939), prowadził także zajęcia zlecone na Uniwersytecie Poznańskim. Doktoryzował się (1929) i habilitował (1934) na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie okupacji niemieckiej został wysiedlony z Poznania i zamieszkał w Bochni, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu. W 1942 został aresztowany i wywieziony do Oświęcimia oraz do obozów Gross-Rosen i Nordhausen. W 1945 powrócił do Polski i osiedlił się na stałe we Wrocławiu. Był jednym z organizatorów nauki i szkolnictwa wyższego w tym mieście oraz współtwórcą wrocławskiej szkoły matematycznej. Od 1945 profesor zwyczajny Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. Po usamodzielnieniu się tych uczelni w roku 1951 związał się aż do przejścia na emeryturę (1960) z Politechniką Wrocławską. Równocześnie w latach 1949-1960 pracował w Państwowym Instytucie Matematycznym (od 1952 r. Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk).

Członek wielu organizacji i towarzystw naukowych. Współorganizator Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, wieloletni prezes Zarządu Głównego i Wrocławskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Matematycznego.

Profesor Władysław Ślebodziński zajmował się przede wszystkim geometrią różniczkową. Zajmował się badaniem powierzchni trójwymiarowej przestrzeni Riemanna oraz koneksji afinicznych. Wprowadził pojęcie operatora różniczkowego (tzw. pochodną Liego). Zajmował się również popularyzacją matematyki.

Zobacz również: