Doktorzy Honoris Causa

Hans Rothe

(ur. 1928)
filolog, slawista, profesor Wolnego Uniwersytetu w Berlinie, Uniwersytetu w Marburgu i Reńskiego Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Bonn

28 listopada 1990 – uchwała Senatu UWr
15 listopada 1991 – uroczysta promocja
promotor: prof. Bogdan Siciński

Hans Rothe urodził się 5 maja 1928 r. w Berlinie. Studiował filologię słowiańską, językoznawstwo indoeuropejskie oraz historię i historię kościoła na uniwersytetach w Marburgu, Londynie i Kilonii (1947-1953). Doktoryzował się w roku 1954 z językoznawstwa staro-cerkiewno-słowiańskiego na Uniwersytecie Christiana Albrechta w Kilonii. Habilitację uzyskał w 1963 r. z literaturoznawstwa rosyjskiego na Uniwersytecie w Marburgu, a profesorem filologii słowiańskiej został w 1964 r. na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie Zachodnim. W latach 1945-1963 Hans Rothe był asystentem na Uniwersytecie w Marburgu, w okresie 1965-1966 kierował slawistyką na Uniwersytecie w Marburgu,  w 1966 r. stanął na czele Seminarium Slawistycznego na Reńskim Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Bonn, którym kierował do przejścia na emeryturę w roku 1993.

Członek Reńsko-Westfalskiej Akademii Nauk, Międzynarodowego Towarzystwa Studiów Kultury Słowiańskiej, Polskiej Akademii Umiejętności (zagraniczny od 1991 r.), Towarzystwa Badań Humanistycznych oraz przedstawiciel RFN w Międzynarodowym Komitecie Slawistów.

Profesor Hans Rothe zajmuje się problematyką rusycystyczną, przede wszystkim starszą literaturą rosyjską. Interesuje się również literaturą polską, czeską, chorwacką i starobułgarską. W zakresie polonistyki jego prace dotyczą głównie literatury XVI wieku (Jan Kochanowski), okresu romantyzmu (Adam Mickiewicz), preromantyzmu oraz okresu młodej polski (Jan Kasprowicz, Władysław Berent, Karol Irzykowski). Koncentruje się ponadto na oddziaływaniu polskiej literatury i kultury na Ukraińców i Białorusinów.