Doktorzy Honoris Causa

Julian Krzyżanowski

(1892-1976)
historyk literatury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego,
Uniwersytetu Łotewskiego w Rydze

24 stycznia 1973 – uchwała Senatu UWr
14 marca 1973 – uroczysta promocja
promotor: prof. Czesław Hernas

Julian Krzyżanowski urodził się 4 lipca 1892 r. w Stojańcach k. Lwowa (zm. 19 maja 1976 r. w Warszawie). Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1911-1914). Na tym samym uniwersytecie doktoryzował się z filozofii (1921) i habilitował w roku 1926. Pracę dydaktyczną rozpoczął w Lublinie jako nauczyciel gimnazjalny, następnie wykładał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1925-1926). W latach 1927-1930 prowadził zajęcia z historii literatury polskiej w School of Slavonic and East European Studies w Londynie, w roku 1930 został profesorem literatur słowiańskich na Uniwersytecie Łotewskim w Rydze. W 1934 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1938 profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Warszawskim, z którym związany był do roku 1962. W pierwszych latach powojennych związał się także z polonistyką wrocławską, był jednym z twórców polonistycznego ośrodka uniwersyteckiego i życia literackiego na Dolnym Śląsku.

Członek Polskiej Akademii Umiejetnosci, Polskiej Akademii Nauk, Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza.

Badania naukowego Profesora Juliana Krzyżanowskiego obejmowały całość literatury polskiej, skupiał się jednak na piśmiennictwie staropolskim, romantyzmie i Młodej Polsce. Interesował się zagadnieniami kultury ludowej, teorią literatury, komparatystyką, krytyką literacką i edytorstwem.