Doktorzy Honoris Causa

Piotr Stefan Wandycz

(ur. 1923)
historyk, profesor Uniwersytetu Yale

29 września 1993 – uchwała Senatu UWr
15 listopada 1993 – uroczysta promocja
promotor: prof. Wojciech Wrzesiński

Piotr Stefan Wandycz urodził się 20 września 1923 r. w Krakowie. Studiował historię na Uniwersytecie Grenoble (1941-1942). W 1942 r. przedostał się potajemnie do Wielkiej Brytanii i wstąpił do I Dywizji Pancernej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po demobilizacji kontynuował studia wyższe na Uniwersytecie Cambridge (1945-1948), w London School of Economics and Political Science Uniwersytetu Londyńskiego (1948-1951) oraz w College d’Europe w Brugii (1950-1951). W 1951 r. doktoryzował się na Uniwersytecie Londyńskim ze studiów międzynarodowych, opuścił Wielką Brytanię i na stałe osiadł w USA. Karierę akademicką rozpoczął na Uniwersytecie Indiana w Bloomington (1954-1966), gdzie pracował jako adiunkt i docent. Równocześnie współpracował z Russian Research Center na Uniwersytecie Harvarda (1963-1966). Od roku 1966 aż do przejścia na emeryturę w roku 1997 związał się z Uniwersytetem Yale, był profesorem na Wydziale Historii i kierownikiem Katedry im. Bradforda Durfee. Na uczelni pełnił również wiele funkcji administracyjnych, był m.in. dyrektorem studiów dyplomowych na Wydziale Historii i w Centrum Studiów Rosyjskich i Wschodnioeuropejskich (1967-1972, 1976-1979) oraz dyrektorem tego Centrum (1974-1976, 1981-1983). Wykładał także przez kilka lat na Uniwersytecie Columbia (1967, 1969, 1975).

Członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności i honorowy członek Polskiego Towarzystwa Historycznego. Należy do Amerykańskiego Towarzystwa Historycznego oraz wielu innych organizacji i towarzystw naukowych, m.in. rady Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, Międzynarodowej Rady Konsultacyjnej przy Instytucie Studiów Politycznych PAN, rady Polskiego Instytutu Historycznego w Rzymie i rady Fundacji "Pomoc Polakom na Wschodzie".

Dorobek naukowy prof. Piotra S. Wandycza poświęcony jest przede wszystkim dziejom dyplomacji europejskiej w okresie międzywojennym. Pionierski charakter mają studia dotyczące dyplomacji francuskiej w latach 1919-1925 i 1926-1936, stosunków międzynarodowych przed wybuchem II wojny światowej, stosunków polsko-sowieckich i polsko-amerykańskich. W obszarze zainteresowań badawczych Profesora znajdują się także zagadnienia z historii stosunków międzynarodowych w XVIII i XIX wieku oraz w okresie po II wojnie światowej.