Doktorzy Honoris Causa

Jerzy Grotowski

(1933-1999)
reżyser, teoretyk teatru, pedagog, twórca metody aktorskiej

11 kwietnia 1990 – uchwała Senatu UWr
10 kwietnia 1991 – uroczysta promocja
promotor: prof. Janusz Degler

Jerzy Grotowski urodził się w 11 sierpnia 1933 r. w Rzeszowie (zm. 14 stycznia 1999 r. w Pontederze). Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie (1955). W latach 1955-1956 studiował reżyserię w moskiewskim Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Po powrocie do kraju został asystentem w PWST w Krakowie (1958-1959) i rozpoczął tam studia reżyserskie (1956-1960).

W 1957 roku debiutował w Starym Teatrze w Krakowie, reżyserując przedstawienie "Krzesła" Eugène'a Ionesco. W 1959 przeniósł się z Krakowa do Opola i objął dyrekcję oraz kierownictwo artystyczne Teatru 13 Rzędów - w 1962 zmienił jego nazwę na Teatr Laboratorium. W latach 1965-1984 siedzibą Teatru Laboratorium był Wrocław, gdzie działał pod rożnymi nazwami, w tym jako Instytut-Laboratorium (1975-1984). W 1982 roku Jerzy Grotowski wyemigrował do USA. Prowadził warsztaty na Columbia University w Nowym Jorku, był profesorem Drama School of Fine Arts na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine. W 1985 przeniósł się do Pontedery we Włoszech i podjął działalność w Centro di Lavoro di Jerzy Grotowski. W 1997 roku objął Katedrę Antropologii Teatru w Collège de France.

W twórczości Jerzego Grotowskiego można wyodrębnić cztery zasadnicze okresy: Teatr przedstawień (1957-1969), który charakteryzował się sformułowaniem idei "teatru ubogiego", Teatr uczestnictwa (1969-1978), wówczas wypracowana została koncepcja "kultury czynnej" , Teatr źródeł (1976-1982), który był programem badawczym mającym na celu poznanie archaicznych technik dramatycznych oraz program "Sztuki rytualne" (od 1985) - kontynuacja Teatru źródeł z międzynarodową grupą w Pontederze. Jerzy Grotowski jest także autorem wielu rozpraw i artykułów z zakresu filozofii i teorii teatru oraz metodyki sztuki aktorskiej.