Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Doktorzy Honoris Causa > Różewicz

Różewicz

Doktorzy Honoris Causa

Tadeusz Różewicz

(1921-2014)
poeta, dramatopisarz, prozaik

28 listopada 1990 – uchwała Senatu UWr
7 października 1991 – uroczysta promocja
promotor: prof. Czesław Hernas

Tadeusz Różewicz urodził się 9 października 1921 r. w Radomsku. Tam spędził okres II wojny światowej, pracował fizycznie i uczestniczył w działalności konspiracyjnej w szeregach AK (1942-1944). W 1945 r. złożył egzamin dojrzałości w Częstochowie i rozpoczął studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1949-1969 mieszkał w Gliwicach, a następnie osiadł na stałe we Wrocławiu.

Pierwszy zbiór poezji i prozy "Echa leśne" wydał w roku 1944 pod pseudonimem Satyr. Współpracował wówczas również z prasą podziemną. W 1945 r. zaczął ogłaszać swoje utwory poetyckie na łamach czasopisma "Odrodzenie", w 1946 ukazał się jego zbiór poezji i humoresek "W łyżce wody". Jednak za właściwy debiut literacki uważany jest zbiór wierszy "Niepokój" (1947), ujawniający wiele istotnych cech późniejszej twórczości. Jako dramaturg Tadeusz Różewicz debiutował w 1960 r. sztuką "Kartoteka". Pierwszym tomem prozy był zbiór opowiadań "Opadły liście z drzew" (1955). Jest także eseistą, wydał zbiory poezji Leopolda Staffa i Józefa Czechowicza, pisze scenariusze filmowe.

Twórczość Tadeusza Różewicza, przede wszystkim poezja i utwory sceniczne, tłumaczona jest na kilkadziesiąt języków. Jego teatr znany i ceniony jest w wielu krajach Europy, Ameryki i Azji. Laureat wysokich nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Państwowej I stopnia, nagrody literackiej Nike 2000, nagrody im. Jana Parandowskiego, Austriackiej Nagrody Państwowej w dziedzinie literatury europejskiej. Członek Bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych i Berlińskiej Akademii Sztuki.

Zobacz również: