Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Doktorzy Honoris Causa > Siemionow

Siemionow

Doktorzy Honoris Causa

Nikołaj Nikołajewicz Siemionow

(1896-1986)
fizykochemik, profesor Uniwersytetu Moskiewskiego im. M. Łomonosowa

26 czerwca 1974 – uchwała Senatu UWr
23 kwietnia 1977 – uroczysta promocja
promotor: prof. Bogusława Jeżowska-Trzebiatowska

Nikołaj Nikołajewicz Siemionow urodził się 4 kwietnia 1896 r. w Saratowie (zm. 12 listopada 1986 r. w Moskwie). Studiował fizykę i chemię na Uniwersytecie w Piotrogrodzie. W latach 1920-1931 pracował w Instytucie Fizyko-Technicznym w Leningradzie. W 1931 stanął na czele nowo utworzonego Instytutu Chemii Fizycznej Akademii Nauk ZSRR i związał się z nim do końca swojego życia. Jednocześnie od 1944 był profesorem nauk chemicznych na Uniwersytecie im. Michaiła W. Łomonosowa.

Członek wielu akademii nauk oraz międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. Akademii Nauk ZSRR, Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie, Nowojorskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Królewskiego w Londynie, Czechosłowackiej Akademii Nauk, Rumuńskiej Akademii Nauk, Indyjskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Nauk, Brytyjskiego Towarzystwa Chemicznego i Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Profesor Nikołaj Nikołajewicz Siemionow zajmował się przede wszystkim zagadnieniami kinetyki chemicznej. Znaczące osiągnięcia zdobył w dziedzinie reakcji łańcuchowych, podstawowych badań dotyczących cieplnej teorii procesów palenia i wybuchów. Wraz z Cyrilem Normanem Hinshelwoodem stworzył fundamentalną teorię kinetyki reakcji łańcuchowych, która stała się podstawą do przyznania w roku 1956 nagrody Nobla w dziedzinie chemii. Zajmował się również m.in. katalizą heterogeniczną i odkrył nowy typ katalizy jonowo-heterogenicznej.

Zobacz również: