Doktorzy Honoris Causa

Nikołaj Nikołajewicz Bogolubow

(1909-1992)
fizyk teoretyk, matematyk, profesor Uniwersytetu w Kijowie i Uniwersytetu im. M. Łomonosowa w Moskwie

24 września 1970 – uchwała Senatu UWr
26 kwietnia 1972 – uroczysta promocja
promotor: prof. Jan Rzewuski

Nikołaj Nikołajewicz Bogolubow urodził się 21 sierpnia 1909 r. w Niżnym Nowgorodzie (zmarł 13 lutego 1992 w Kijowie). Pracę naukową rozpoczął w roku 1923 pod kierunkiem wybitnego matematyka Aleksieja Nikołajewicza Kryłowa. W 1925 roku został aspirantem w Akademii Nauk USRR, doktoryzował się z fizyki teoretycznej w roku 1928. W latach 1936-1941 i 1948-1950 kierował Katedrą Fizyki Matematycznej na Uniwersytecie w Kijowie. W okresie II wojny światowej przebywał w Moskwie, gdzie na Uniwersytecie im. M. Łomonosowa wykładał fizykę teoretyczną (1943-1948). W 1950 roku objął kierownictwo Oddziału Fizyki Teoretycznej w Instytucie Matematycznym Akademii Nauk USRR, przez kilka lat był też dyrektorem Instytutu Fizyki Teoretycznej tejże akademii. W latach 1956-1965 Profesor był dyrektorem Laboratorium Fizyki Teoretycznej w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej, a w latach 1965-1989 był dyrektorem tego Instytutu.
Członek Akademii Nauk USRR, Akademii Nauk ZSRR, członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk oraz wielu innych organizacji i towarzystw naukowych.
Profesor Nikołaj N. Bogolubow zajmował się teorią nadciekłości i nadprzewodnictwa. Później obszar jego zainteresowań stanowiła kwantowa teoria pola.