Doktorzy Honoris Causa

Henryk Samsonowicz

(ur. 1930)
historyk, mediewista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego

30 maja 2007 – uchwała Senatu UWr
1 października 2007 – uroczysta promocja
promotor: prof. Rościsław Żerelik

Henryk Samsonowicz urodził się 23 stycznia 1930 r. w Warszawie. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim (1947-1950), z uczelnią tą związał dalszą karierę naukową. Zaraz po ukończeniu studiów zatrudniony został na stanowisku asystenta w Instytucie Historycznym. W 1954 r. został doktorem, habilitował się w 1960. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1971 r., a profesorem zwyczajnym został w 1980. W Uniwersytecie Warszawskim był prodziekanem (1966-1969) i dziekanem Wydziału Historycznego (1969-1973), dyrektorem Instytutu Historycznego (1975-1978) oraz rektorem (1980-1981).
Aktywny działacz NSZZ „Solidarność”, uczestnik obrad Okrągłego Stołu, minister edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego (1989-1991) oraz wiceprzewodniczący Komitetu Badań Naukowych (1991-1996).

Członek wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych, m.in. Akademii Europaea, Polskiej Akademii Nauk (korespondent od 1994, rzeczywisty od 2002), Polskiej Akademii Umiejętności oraz Towarzystwa Historycznego.

Główny obszar badawczy prof. Henryka Samsonowicza to średniowieczne i wczesnonowożytne dzieje Polski, prezentowane w kontekście środkowoeuropejskim, szczególnie dzieje miast, rzemiosło wiejskie, dzieje Hanzy i basenu Morza Bałtyckiego, skarbowość, historia gospodarcza, życie codzienne mieszczan, funkcjonowanie małych miasteczek.