Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Doktorzy Honoris Causa > Szulc

Szulc

Doktorzy Honoris Causa

Aleksander Szulc

(ur. 1924)
germanista, skandynawista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego

22 grudnia 2004 – uchwała Senatu UWr
28 stycznia 2005 – uroczysta promocja
promotor: prof. Stanisław Prędota

Aleksander Szulc urodził się 22 marca 1924 r. w Poznaniu. Studiował germanistykę i anglistykę na Uniwersytecie w Poznaniu (1947-1951).  W latach 1957-1958 przebywał na stypendium na szwedzkim Uniwersytecie w Uppsali, gdzie studiował języki nordyckie. Studia te kontynuował w latach 1959-1960 na Uniwersytecie Islandzkim w Rejkiawiku. Na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu otrzymał doktorat (1959), habilitację (1964) oraz został docentem w Katedrze Języków Germańskich. W 1966 r. karierę akademicką związał z Uniwersytetem Jagiellońskim, kiedy to objął stanowisko docenta w Katedrze Filologii Niemieckiej.  W 1971 r. został profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Filologii Niemieckiej, a w 1977 r. profesorem zwyczajnym i dyrektorem Instytutu Filologii Germańskiej. Po 28 latach owocnej pracy przeszedł na emeryturę.
Profesor Aleksander Szulc jest członkiem Saskiej Akademii Nauk w Lipsku oraz Polskiej Akademii Umiejętności.

Prof. A. Szulc jest badaczem języka niemieckiego oraz szwedzkiego. Jego dorobek naukowy obejmuje językoznawstwo niemieckie, skandynawistyczne oraz glottodydaktykę. Jest  niekwestionowanym autorytetem zarówno w obrębie diachronii, jak i synchronii języka niemieckiego. Najpierw podjął nowatorskie badania strukturalne nad gramatyką historyczną oraz historią języka niemieckiego. Następnie przeszedł do badań strukturalnych i konfrontatywnych nad fonetyką i fonologią współczesnego języka niemieckiego. Po przejściu na emeryturę podjął nowatorskie badania nad zróżnicowaniem współczesnego języka niemieckiego w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Luksemburgi i Liechtensteinie. Profesor jest pionierem badań skandynawistycznych w naszym kraju. Zainaugurował w Polsce badania nad typologią języków germańskich, najpierw objął nimi języki północnogermańskie, następnie rozszerzył badania na wszystkie języki germańskie. Trzecią domeną Jego badań naukowych jest glottodydaktyka.

Zobacz również: