Doktorzy Honoris Causa

Wacław Stefan Szubert

(1912-1994)
prawnik, ekonomista, profesor Uniwersytetu Łódzkiego

11 marca 1981 – uchwała Senatu UWr
14 maja 1981 – uroczysta promocja
promotor: prof. Jan Jończyk

Wacław Stefan Szubert urodził się 19 września 1912 r. we Włocławku (zm. 16 stycznia 1994 r. w Warszawie). Studia prawnicze ukończył na Uniwersytecie Warszawskim (1934), doktoryzował się w 1936. W latach 1936-1939 pracował jako asystent w Instytucie Spraw Społecznych w Warszawie, a w okresie 1942-1944 wykładał w konspiracyjnej Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1945 podjął działalność naukowo-dydaktyczną na Uniwersytecie Łódzkim i związał się z nim aż do przejścia na emeryturę w 1982. Był zastępcą profesora (1945-1954), w 1954 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1962 profesorem zwyczajnym. Dziekan Wydziału Prawa tegoż uniwersytetu w kadencji 1953-1955 oraz 1965-1969. Pracę na Uniwersytecie Łódzkim łączył z pracą w Centralnym Instytucie Ochrony Pracy (1950-1957), w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk (1956-1964) oraz w Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych, którego był dyrektorem w latach 1973-1978.

Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk oraz wielu krajowych i zagranicznych organizacji i towarzystw.

Zainteresowania badawcze Profesora Wacława S. Szuberta obejmowały problematykę historii polskiej myśli społeczno-ekonomicznej, polityki społecznej, a przede wszystkim problematykę prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.