Doktorzy Honoris Causa

Leszek Kołakowski

(1927-2009)
filozof, historyk filozofii, pisarz, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Oksfordzkiego

25 września 2002 – uchwała Senatu UWr
26 listopada 2002 – uroczysta promocja
promotor: prof. Karol Bal

Leszek Kołakowski urodził się 23 października 1927 r. w Radomiu (zmarł 17 lipca 2009 r. w Oksfordzie). Studiował filozofię na Uniwersytecie Łódzkim (1945-1948) i na Uniwersytecie Warszawskim (1949-1950). Już w trakcie studiów był młodszym asystentem najpierw na uczelni łódzkiej (1947-1948), następnie warszawskiej (1948-1951), gdzie po zakończeniu studiów awansował na asystenta (1951-1952). Na Uniwersytecie Warszawskim doktoryzował się (1953), był adiunktem (1953-1954), docentem (1954-1964) i profesorem nadzwyczajnym (1964-1968). W latach 1959-1968 kierował Katedrą Historii Filozofii Nowożytnej. Przez kilkanaście lat z działalnością w macierzystej uczelni łączył pracę naukową w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (1955-1968). W 1968 roku opuścił Polskę, kiedy to ze względów politycznych pozbawiony został stanowiska profesora i usunięty z uniwersytetu. Na emigracji wykładał m.in. na Uniwersytecie Montrealskim (1968), Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley (1969-1970), Uniwersytecie Yale w New Haven (1970) i Uniwersytecie Chicagowskim (1981-1982). W 1970 r. został profesorem na Uniwersytecie Oksfordzkim i pracował tam aż do przejścia na emeryturę w roku 1992. Nigdy jednak nie zerwał kontaktów z Polską.

Członek licznych organizacji i towarzystw naukowych, m.in. Polskiej Akademii Nauk (rzeczywisty od 1992), Akademii Brytyjskiej, Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium i Amerykańskiej Akademii Umiejętności w Bostonie.

Profesor Leszek Kołakowski zajmował się przede wszystkim filozofią i prądami mistycznymi XVII w., filozofią XX w., współczesną kulturą i cywilizacją. Badał granice i możliwości filozofii, jej antynomie i iluzje. Uprawiał także sceptyczno-krytyczną moralistykę filozoficzną, również w konwencji literackiej. W swoich poglądach filozoficznych przeszedł głęboką ewolucję, przekształcając się z wojującego marksisty w totalnego krytyka tej idei.