Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Doktorzy Honoris Causa > Osmańczyk

Osmańczyk

Doktorzy Honoris Causa

Edmund Jan Osmańczyk

(1913-1989)
publicysta, działacz polityczny

2 marca 1988 – uchwała Senatu UWr
6 maja 1988 – uroczysta promocja
promotor: prof. Karol Jonca

Edmund Jan Osmańczyk urodził się 10 sierpnia 1913 r. w Jagielnie (zm. 4 października 1989 r. w Warszawie). Studiował na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie (dziennikarstwo) oraz w Wyższej Szkole Nauk Politycznych (1932-1934). Został relegowany z tych uczelni ze względów politycznych. W 1937 podjął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, przerwał je jednak na skutek wybuchu II wojny światowej. W 1975 uzyskał stopień naukowy doktora w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu.

Działacz Związku Polaków w Niemczech i współredaktor pisma "Młody Polak w Niemczech". W 1939 został korespondentem  Polskiego Radia w Warszawie. W okresie wojny i okupacji działał w ruchu oporu. W 1945 podjął pracę jako korespondent krakowskiego "Dziennika Polskiego", stał się inicjatorem i organizatorem Komitetu Obywatelskiego Polaków Śląska Opolskiego i Wrocławskiego oraz doprowadził do reaktywowania opolskiego tygodnika "Nowiny". Następnie został korespondenem wojennym dziennika "Rzeczpospolita", był polskim sprawozdawcą z konferencji poczdamskiej i procesu norymberskiego. Przez wiele lat (1946-1968) był korespondentem zagranicznym prasy, radia i telewizji polskiej, mi.in. przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. Poseł na Sejm z ziemi opolskiej kilku kadencji (1951-1960, 1969-1985) i członek Rady Państwa PRL (1979-1980), w 1989 wszedł w skład Senatu Rzeczypospolitej.

W bogatym dorobku publicystycznym Edmunda J. Osmańczyka znajduje się ponad 30 wydawnictw książkowych, spośród których "Encyklopedia spraw międzynarodowych i ONZ" oraz "Encyklopedia ONZ i stosunków międzynarodowych" mają charakter monumentalnych dzieł naukowych.

Zobacz również: