Doktorzy Honoris Causa

Knut Ipsen

(ur. 1935)
prawnik, profesor Uniwersytetu Ruhry w Bochum

20 czerwca 1994 – uchwała Senatu UWr
15 listopada 1994 – uroczysta promocja
promotor: prof. Jan Kolasa

Knut Ipsen urodził się 9 czerwca 1935 r. w Hamburgu. Studiował nauki prawne na Uniwersytecie im. Chrystiana Albrechta w Kilonii, gdzie rozpoczął swoją karierę zawodową. W uczelni tej uzyskał etat asystenta (1963), doktoryzował się (1967) i habilitował (1973) z zakresu prawa międzynarodowego publicznego, został mianowany docentem (1973) i objął Katedrę Prawa Międzynarodowego Publicznego (1973-1974). W 1974 roku przeniósł się na Uniwersytet Ruhry w Bochum, otrzymał etat profesora zwyczajnego prawa międzynarodowego publicznego na Wydziale Prawa i kierownictwo Katedry Prawa Międzynarodowego Publicznego (1974-2000). Zorganizował Instytut Międzynarodowego Prawa Humanitarnego i Prawa Zabezpieczenia Pokoju, którego był dyrektorem w latach 1988-2000. Był prorektorem (1977-1979) i rektorem (1979-1989) tego Uniwersytetu. Był także jednym z inicjatorów i współtwórcą oraz pierwszym rektorem Europejskiego Uniwersytetu "Viadrina" we Frankfurcie nad Odrą (1991-1993).
Publikacje naukowe prof. Knuta Ipsena obejmują prawo międzynarodowe publiczne, prawo konstytucyjne, międzynarodowe prywatne, bankowe i handlowe oraz prawo nauki. Jednakże centralne miejsce w jego dorobku naukowym zajmują zagadnienia międzynarodowego prawa humanitarnego, problematyka prawa służącego zabezpieczeniu międzynarodowego pokoju, bezpieczeństwa i rozbrojenia oraz prawo konstytucyjne Republiki Federalnej Niemiec.

Oprócz działalności naukowej i dydaktycznej pełnił różne funkcje publiczne, m.in. reprezentował RFN na konferencji genewskiej poświęconej międzynarodowemu prawu humanitarnemu oraz na konferencjach rozbrojeniowych ONZ. Członek komitetu mediacyjnego Niemieckiej Agencji Rozwoju oraz Stałego Trybunału Rozjemczego w Hadze. Związany z Niemieckim Czerwonym Krzyżem, w latach 1994-2003 jego prezydent.

Profesor Knut Ipsen jest rzecznikiem współpracy polsko-niemieckiej, przyczynił się zwłaszcza do nawiązania i rozwoju kontaktów między Uniwersytetem Ruhry w Bochum, a Uniwersytetem Jagiellońskim w Krakowie i Uniwersytetem Wrocławskim oraz do włączenia do organów zarządzających Europejskim Uniwersytetem "Viadrina" przedstawicieli Uniwersytetu im. Adam Mickiewicza w Poznaniu i UWr.