Doktorzy Honoris Causa

Nikołaj Wasilewicz Biełow

(1891-1982)
krystalograf, profesor Instytutu Krystalografii Akademii Nauk ZSRR, Uniwersytetu w Gorkim i Uniwersytetu im. M. Łomonosowa w Moskwie

26 czerwca 1974 – uchwała Senatu UWr
1 października 1975 – uroczysta promocja
promotor: prof. Bogusława Jeżowska-Trzebiatowska

Nikołaj Wasilewicz Biełow urodził się 15 grudnia 1891 r. w Janowie koło Lublina (zmarł 11 marca 1982 r. w Moskwie). Ukończył gimnazjum w Warszawie, a studia chemiczne na Politechnice Piotrogrodzkiej. W latach 1924-1933 pracował w różnych laboratoriach przemysłowych i przyfabrycznych w Leningradzie. W roku 1934 zatrudniony został  w Instytucie Geochemii, Mineralogii i Krystalografii Akademii Nauk ZSRR. Z części tego instytutu w roku 1938 powstał Instytut Krystalografii AN ZSRR, z którym Profesor związał się do momentu przejścia na emeryturę. Tam uzyskał stopień kandydata nauk geologicznych (1936), doktora nauk chemicznych (1943) oraz został profesorem krystalografii (1945). W latach 1946-1953 prof. N. W. Biełow związany był także z Uniwersytetem w Gorkim, a w latach 1953-1971 z Uniwersytetem  im. M. Łomonosowa w Moskwie.
Członek wielu zagranicznych akademii nauk, w tym Polskiej Akademii Nauk, licznych organizacji i towarzystw naukowych. Przez wiele lat przewodniczył Narodowemu Komitetowi Radzieckich Krystalografów, w latach 1966-1969 był prezydentem Międzynarodowej Unii Krystalograficznej.
Profesor Nikołaj Wasilewicz Biełow specjalizował się w zakresie analizy rentgenostrukturalnej. Jego badania struktur krzemianów doprowadziły do powstania nowego działu krystalochemii tych materiałów.  Profesor uznawany jest za twórcę szkoły rentgenograficznej analizy strukturalnej w ZSRR.