Doktorzy Honoris Causa

Marcel Janssens

(ur. 1932)
historyk literatury i kultury niderlandzkiej,
profesor Katolickiego Uniwersytetu w Leuven

18 października 1995 – uchwała Senatu UWr
28 lutego 1996 – uroczysta promocja
promotor: prof. Stanisław Prędota

Marcel Janssens urodził się 28 lutego 1932 r. w Grembergen. Studiował filozofię tomistyczną i filologię germańską na Katolickim Uniwersytecie w Leuven (1950-1957), a następnie odbywał staże naukowe w Getyndze i Brukseli (1957-1961). W 1961 r. powrócił na Katolicki Uniwersytet w Leuven i związał się z tą uczelnią na stałe, przechodząc kolejne szczeble kariery akademickiej. Uzyskawszy doktorat z filozofii i filologii (1961), pracował jako asystent (1961-1964), docent w Zakładzie Literatury Niderlandzkiej (1964-1968) i profesor zwyczajny współczesnej literatury niderlandzkiej i europejskiej oraz teorii literatury (1968-2002). Był przewodniczącym Sekcji Literaturoznawstwa (1971-1972), dziekanem Wydziału Filozofii i Filologii (1972-1976), prorektorem i przewodniczącym Zespołu Nauk Humanistycznych (1976-1983). Równocześnie wykładał w filii macierzystej uczelni w Kortrijk. W latach 70-tych i następnych jako "visiting professor" przebywał m.in. w USA, Afryce Południowej, Chinach, Tajwanie i w licznych ośrodkach niderlandystycznych na uniwersytetach europejskich.

Profesor Marcel Janssens jest członkiem wielu międzynarodowych oraz belgijskich organizacji i towarzystw naukowych, m.in. Królewskiej Akademii Języka i Literatury Niderlandzkiej w Gandawie, Południowoafrykańskiej Akademii Nauk w Pretorii, Międzynarodowego Stowarzyszenia Niderlandystycznego, Towarzystwa Literaturoznawstwa Niderlandzkiego w Lejdzie, Stowarzyszenia Literaturoznawców Flamandzkich i flamandzkiego PEN Clubu, Stowarzyszenia Afrikaans oraz Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Działał także w różnych rządowych i pozarządowych ciałach decyzyjnych lub doradczych zajmujących się organizacją sfery nauki i kultury.

Zainteresowania badawcze prof. Marcela Janssensa obejmują teorię literatury, historię literatury niderlandzkiej i krytykę literacką, literaturę i kulturę niderlandystyczną XIX i XX wieku. Popierał i rozwijał współpracę naukową z uczonymi polskimi, zwłaszcza z ośrodkami niderlandystycznymi w Lublinie i we Wrocławiu, którym służył różnorodną pomocą.