Profesorowie przed 1945 r.

Wojciech Cybulski

(1808-1867)

Językoznawca.

Studia filologiczne odbył na uniwersytecie w Berlinie w latach 1828–1836. Początkowo studiował filologię klasyczną i historię, uczestnicząc m.in w wykładach Hegla. W roku 1829 poznał Adama Mickiewicza, który wywarł na niego duży wpływ i spowodował zmianę zainteresowań w kierunku studiów nad literaturą słowiańską.
W roku 1831 wyjechał potajemnie z Berlina, aby wziąć udział w powstaniu listopadowym. Raniony w bitwie pod Rutkami dostał się do niewoli rosyjskiej. Karę zesłania odbywał w Wilnie i Bobrujsku. W roku 1833 w drodze do Berlina został aresztowany i osadzony w twierdzy w Świdnicy, po pewnym czasie został zwolniony, umożliwiono mu też dokończenie studiów na berlińskiej uczelni.
Po doktoracie (1836) rozpoczął wykłady z języków słowiańskich. Po uzyskaniu stypendium odbywał podróże naukowe do krajów południowosłowiańskich (Praga, Bratysława, Belgrad, Zagrzeb, Budapeszt, Kraków). Od 1860 prof. w Katedrze Języków i Literatur Słowiańskich na Uniwersytetu Wrocławskiego. We Wrocławiu wykładał historię języków i narzeczy słowiańskich, dzieje literatur słowiańskich, najstarsze dzieje Słowian. W wykładach wiele uwagi poświęcał najstarszym słowiańskim zabytkom językowym, poezji polskiej XVI wieku, twórczości Adama Mickiewicza, poezji ludowej, najstarszej poezji czeskiej, omawiał Pieśni Igora. Na jego wykłady uczęszczali prawie wyłącznie Polacy studiujący na UWr. Najważniejsze prace naukowe poświęcił Dziadom A. Mickiewicza oraz słowiańskiemu pismu runicznemu. Po jego śmierci ukazała się Historia poezji polskiej w XIX wieku. Z upoważnienia senatu opiekował się Towarzystwem Literacko-Słowiańskim.