Dzieje Uniwersytetu > Profesorowie przed 1945 r. > Heidenhein
Profesorowie przed 1945 r.
Rudolf Heidenhein
(1834-1897)
Histolog i fizjolog.
Po studiach na uniwersytetach w Królewcu, Halle i Berlinie w wieku 25 lat objął kierownictwo Katedry Histologii i Fizjologii Uniwersytetu Wrocławskiego (1859). W swoich badaniach przeciwstawiał się tendencji do fizyczno-chemicznych uproszczeń, postulując uwzględnianie w szerszym zakresie biologicznego punktu widzenia. Obszarem jego zainteresowaniach naukowych była m.in. fizjologia serca, dróg moczowych i nerek. Poszerzył wiedzę w zakresie termoelektryki, powstawania ciepła w mięśniach i procesów wydzielniczych w gruczołach. Tzw. magnetyzm zwierzęcy objaśnił jako zjawisko hipnotyczne. Zainicjował budowę nowego gmachu Instytutu Fizjologii.
Do grona jego uczniów należeli m.in. Carl Weigert i Iwan Pawłow.
Najważniejsze prace: Historisches und Experimentelles über Muskeltonus, Arch f. Anatomie, Physiologie u. wiss. Medicin (1856), Beitrag zur Anatomie der Peyer’schen Drüsen, Arch f. Anatomie, Physiologie u. wiss. Medicin (1859), Physiologische Studien (1856), Studien des Physiologischen Instituts zu Breslau (1861–1868), Mechanische Leistung, Wärmeentwickelung und Stoffumsatz bei der Muskelthätigkeit (1864), Die Vivisektion im Dienste der Heilkunde (1879), Der sogenannte thierische Magnetismus. Physiologische Beobachtungen (1880), Die Vivisektion im Dienste der Gesundheit (1884).