Profesorowie przed 1945 r.

Adalbert Czerny

(1863-1941)

Lekarz pediatra, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, twórca pojęcia skazy wysiękowej.

Dorastał w Wiedniu, egzamin maturalny zdał w Pilźnie – następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Karola w Pradze. Doktorat o chorobach nerek obronił w 1888 po czym podjął pracę jako asystent kliniczny Aloisa Epsteina w tutejszym szpitalu Uniwersyteckim (w przytułku dla podrzutków).
Po habilitacji w 1893 roku, otrzymał oferty pracy w Innsbrucku i Wrocławiu. Wybrał Wrocław gdzie pracował do 1910 roku.
W 1906 r. zaproponowano mu posadę profesora pediatrii w Monachium, po odmowie został profesorem zwyczajnym na UWr (ze znacznym podwyższeniem uposażenia).
W latach 1910-1913 w Strasburgu, ostatecznie objął profesurę pediatrii w berlińskim uniwersytecie medycznym Charité, w którym spędził następne 19 lat.
Przedmiotem jego naukowego zainteresowania była przede wszystkim fizjologia żywienia i patologie przemiany materii oraz korelacja odżywiania i zachowania u dzieci. Wraz ze swoim uczniem i współpracownikiem Arturem Kellerem wyniki badań podsumował w 1906 wydając we Wrocławiu dwutomowy podręcznik "Des kindes Ernährung, Ernährungsstörungen und Ernährungstherapie", nazywany po prostu jako "Czerny-Keller ". Kolejne edycje ukazały się w 1917 i 1928 roku.