Profesorowie po 1945 r.

Władysław Czapliński

(1905-1981)

Historyk.

Studiował na UJ pod kierunkiem W. Konopczyńskiego, I. Chrzanowskiego i W. Sobieskiego. Podczas wojny wykładał na tajnych kompletach.  Z Uniwersytetem Wrocławskim związany od II 1946. Był: kierownikiem Katedry Historii Powszechnej (w latach 1957-69), Katedry Historii Polski i Powszechnej XVI-XVIII w. (1969-77), takiegoż Zakładu; prodziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego (1951-54). Członek Królewskiej Akademii Nauk w Kopenhadze (1974), doktor h.c. Uniwersytetu Gdańskiego (1978).

Pola badawcze: historia nowożytna Polski i Śląska oraz Danii. Stworzył syntetyczny obraz państwa polskiego za Władysława IV, zapoczątkował dyskusję nad oligarchią magnacką w Polsce XVII wieku, zainicjował serię monograficzną historii państw świata.

Ważniejsze publikacje: Historia Danii (wspólnie z K. Górskim, 1965), Glosa do „Trylogii” (1974), Historia Niemiec (wspólnie z A. Galosem i W. Kortą, 1981), Dzieje Sejmu Polskiego do roku 1939 (1984); Zarys Dziejów Polski do roku 1864 (1985). Ponadto zajmował się publicystyką historyczną w „Tygodniu Powszechnym” i „Odrze”.