Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Profesorowie po 1945 r. > Opolski

Opolski
835fd-opolski_antoni.jpg

Profesorowie po 1945 r.

Antoni Opolski

(1913-2014)

Astronom.

Absolwent astronomii na UJK we Lwowie. Odbył służbę wojskową uzyskując patent podporucznika. Następnie asystent przy Katedrze Astronomii lwowskiej uczelni. Doktorat 1939  (promotor prof. Eugeniusz Rybka). Uczestnik kampanii wrześniowej. 17 września 1939 dostał się do niewoli niemieckiej. Więzień kilku obozów jenieckich. W 1945 uwolniony przez oddziały brytyjskie.
Po wojnie wrócił do kraju i osiadł we Wrocławiu podejmując pracę w Obserwatorium Astronomicznym UWr. Pełnił funkcje prodziekana i dziekana Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego UWr. 1954 profesor nadzwyczajny, 1964 profesor zwyczajny.
W latach 1956-76 praca w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, której był także rektorem (1959-61). W latach 1968-72 prorektor UWr, następnie dyrektor Instytutu Astronomicznego UWr. Na emeryturę przeszedł w 1983.
Zainteresowania naukowe: badania gwiazd zmiennych, w tym gwiazd pulsujących (cefeid). We Wrocławiu zajmował się astrofizyką, natomiast w Opolu spektroskopią atomową. Astronomowie mówią o nim: "nestor polskich astronomów, twórca wrocławskiej szkoły badania gwiazd pulsujących i opolskiej szkoły spektroskopii atomowej".
 
W latach 1959-63 przez dwie kadencje piastował funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. W roku 2003 został członkiem Honorowym Polskiego Towarzystwa Astronomicznego.
Wychował wiele pokoleń studentów oraz doktorów astronomii.
Autor podręczników.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Medalem Uniwersytetu Wrocławskiego.

Zobacz również: