Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > Profesorowie po 1945 r. > Feicht

Feicht
e5ae8-feicht_hieronim.jpg

Profesorowie po 1945 r.

Hieronim Feicht

(1894-1967)

Muzykolog, pedagog muzyczny, kompozytor.

Studia teologiczne (1914-1918) i święcenia kapłańskie (1915) w Krakowie (Zgromadzenie Księży Misjonarzy). Jednocześnie kształcił się w zakresie teorii muzyki, gry na organach i fortepianie. 1919-1922 studiował w Konserwatorium Lwowskim organy, fortepian i kompozycję, 1922-1925 studia muzykologiczne na UJK we Lwowie. W 1925 otrzymał stopień doktorski za pracę Kompozycje religijne Bartłomieja Pękiela. 1925-30 działalność naukowo-dydaktyczna na uczelniach Lwowa, Krakowa i Warszawy.
W 1946 habilitacja na Uniwersytecie Poznańskim, w tym samym roku zostaje docentem i obejmuje kierownictwo Zakładu Muzykologii UWr, które sprawował do rozwiązania jednostki (1952). W latach 1948-1951 był równoległe pierwszym rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (dziś AMuz). W 1951 przenosi się do Zakładu Muzykologii UW.
Członek PAU, PAN, towarzystw naukowych i organizacji kościelnych.

Autor prac badawczych na temat muzyki polskiej (od średniowiecza do baroku), autor podręczników, artykułów popularyzatorskich, audycji radiowych, kompozycji chóralnych i organowych.
Podczas pobytu we Wrocławiu prowadził aktywną działalność duszpasterską (Oporów 1946).
W 1999 Sekcja Muzykologów Związku Kompozytorów Polskich ufundowała coroczną Nagrodę im. ks. prof. H. Feichta przyznawaną młodym muzykologom „Opera Musicologica Hieronymi Feicht”.

Zobacz również: