Profesorowie po 1945 r.

Stanisław Rospond

(1906-1982)

Językoznawca.

Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (uczeń K. Nitscha, J. Łosia i J.M. Rozwadowskiego). Lektor języka polskiego na Uniwersytecie w Lyonie (1929-31), stypendysta rządu jugosłowiańskiego w Belgradzie (1931-33), praca na Uniwersytecie Jana Kazimierza (1936-39), na Uniwersytecie im. I. Franki (1939-41). W czasie wojny uczestnik tajnego nauczania.
We Wrocławiu od 1945. Kierownik Katedry Języka Polskiego Uniwersytetu Wrocławskiego (1946-69), dziekan Wydziału Filologicznego (1958-60), rektor Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (1950-52) i wieloletni kierownik Katedry Języka Polskiego tej uczelni. Po przenosinach do Opola redaktor „Kwartalnika Opolskiego” (od 1959). Współorganizator z R. Lutmanem Instytutu Śląskiego, po którego reaktywowaniu w Opolu zostaje przewodniczącym Rady Naukowej (1957-74). Pracował nad repolonizacją Śląskich nazw miejscowości.

Był specjalistą z zakresu onomastyki słowiańskiej, szczególnie śląskiej, historii języka i dialektologii. Inicjator i redaktor czasopism i serii wydawniczych („Rozprawy Komisji Językowej Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego”, „Onomastica”, „Onomastica Slavogermanica”).

Inicjator edycji Słownika nazwisk śląskich i Słownika nazw geograficznych Śląska. Autor ponad 500 rozpraw.

Ważniejsze publikacje: Zabytki języka polskiego na Śląsku (1948), Słownik nazw geograficznych Polski zachodniej i północnej (1951), Dzieje polszczyzny śląskiej (1959), Język i artyzm językowy Jana Kochanowskiego (1961), Kościół w dziejach języka polskiego (1985).