Profesorowie po 1945 r.

Jan Nikliborc

(1902-1991)

Fizyk.  

Studia na UJ i UJK we Lwowie. 1932 doktorat z fizyki, adiunkt w Politechnice Lwowskiej, podczas okupacji docent tej uczelni (1940/41).
Na UWr od maja 1946. Kierownik Katedry Fizyki Doświadczalnej UWr (1951-68), Zakładu Fizyki Atomu i Cząsteczki (1969-73). Prodziekan Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1950-52). Współtwórca wrocławskiej szkoły fizyki doświadczalnej twórca „wrocławskiej szkoły fizyki powierzchni”– organizator badań powierzchni ciała stałego (emisja i mikroskopia polowa, badania dyfuzji powierzchniowej, emisji fotopolowej i termopolowej). Inicjator budowy pierwszego w Polsce urządzenia do badania powierzchni ciała stałego metodą dyfrakcji powolnych elektronów.
Przewodniczący Wrocławskiego Oddziału PTF (1950/51), członek Komitetu Fizyki PAN, wiceprzewodniczący Komitetu Nauki, Techniki i Zastosowań Próżni – przedstawiciel Polski w Międzynarodowej Unii Nauki i Techniki Próżni OISTAV (IUVSTA) 1965. Autor kilkunastu publikacji, współautor około 20.

Odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi – 1938 r.; Medal X-lecia Polski Ludowej; Krzyż Kawalerski O.O.P.; Krzyż Oficerski O.O.P