Zegary słoneczne

Zegar poziomy, parapetowy

prawdopodobnie Londyn, ok. 1750 r.

Zegar mosiężny o kwadratowej tarczy i wymiarach 10,2 x 10,2 cm (nominalne 4 x 4 cala), wykonany z blachy mosiężnej o grubości ok. 1 mm noszącej od tyłu ślady ręcznej obróbki. Na narożach kwadratowej tarczy usytuowane są cztery otwory po śrubach montażowych.
Projektowana szerokość geograficzna wynosi ok. 51°N. W kwadratową tarczę wpisany jest okrągły pierścień podziałki czasowej. Pełne godziny opisano cyframi rzymskimi w zakresie: IIII-XII-VIII, w sposób odczytywany od zewnątrz tarczy. Dokładność podziałki czasowej wynosi 15 minut, interwały półgodzinne oznaczono znacznikami w formie grotu strzały.
Wzdłuż linii godziny XII, znajduje się luka odpowiadającą szerokości gnomonu – tzw. luka południowa.
W centralnej części tarczy 4-kierunkowa, dekoracyjna róża wiatrów, w której główne kierunki opisano w pierścieniu przyległym do podziałki czasowej pierwszymi literami nazw angielskich: S, N, E, W.
Gnomon pełny, charakterystyczny dla zegarów angielskich z połowy XVIII wieku, zamocowany do tarczy za pomocą dwóch śrub.

Zegar poziomy o formie typowej dla angielskich zegarów słonecznych ogrodowych z połowy XVIII w. Niewielkie wymiary mogą wskazywać, że służył jako zegar parapetowy.

Materiał, technika:
mosiądz grawerowany