Robert Wilhelm Bunsen

(1811 – 1899)

Fizyk i chemik, profesor we Wrocławiu i Heidelbergu.

Stopień doktora uzyskał w 1830 po dwóch latach studiów. Od 1839 pracował na Uniwersytecie w Marburgu. W tym czasie odkrył kakodyl oraz jego pochodne, między innymi cyjanek kakodylu, którego planowano użyć jako gazu bojowego. W Marburgu, w wypadku w laboratorium, Bunsen stracił wzrok w prawym oku. W 1852 objął katedrę chemii w Heidelbergu, którą zarządzał przez kolejnych 37 lat. W opuszczonym budynku klasztornym urządził bardzo dobrze wyposażone laboratorium. Mając 78 lat przeszedł na emeryturę i zajął się geologią, którą traktował jako hobby.

Wraz z Kirchhoffem stworzył podstawy analizy widmowej. Dzięki niej odkryli wspólnie cez i rubid.  Jako jeden z pierwszych zsyntetyzował związki arsenoorganiczne (kakodyl i jego pochodne). Zajmował się również elektrolitycznym otrzymywaniem czystych metali takich jak chrom, magnez, glin, mangan, sód, bar, wapń i lit. Był autorem pierwszej monografii o analizie gazowej (1857). Największą popularność zapewnił mu skonstruowany przez niego w 1850 laboratoryjny palnik gazowy (znany obecnie jako „palnik Bunsena”). Jest on wciąż stosowany współcześnie w laboratoriach, szczególnie do analiz w chemii jakościowej-nieorganicznej oraz w preparatyce laboratoryjnej. Używa się go również w budownictwie do lutowania miedzianych rur.