Karl Weinhold

(1823-1901)

Germanista z Dzierżoniowa.

Studiował  na Uniwersytecie Wrocławskim od 1842, będąc uczniem T. Jacobiego. Nawiązał przyjaźń z M. v. Strachwitzem. Opublikował wiersze w Musenalmanach der Universität Breslau auf das Jahr 1843, wydanym przez G. Freytaga. Był badaczem dialektu śląskiego (Auffordenung zum Stoffsammeln für eine Bearbeitung der deutsch-schlesischen Mundart, 1847), zainicjował prace nad śląskim słownikiem (Beiträge zu einem schlesischen Wörterbuch, 1855). Z J. Lompą zbierał baśnie i podania śląskie. W 1849 profesura we Wrocławiu, 1850 w Krakowie, 1851-61 w Grazu (gdzie powstały dzieła Die deutschen Frauen im Mittelalter, 1851 oraz Altnordisches Leben, 1856), 1861-76 w Kilonii (gdzie opracował spuściznę H. Ch. Boie). W 1876 wrócił do Wrocławia jako następca F. Rückerta. Przyjaźnił się z K. Holteiem. Badał nazwy miejscowe Śląska (Die Verbreitung und die Herkunft der Deutschen in Schlesien, 1887). Stworzył renomowaną serię germanistyczną „Germanistische Abhandlungen”. W 1889 objął katedrę w Berlinie. Rozwijał aktywną działalność na pograniczu germanistyki i etnografii (założyciel m.in. Verein für Volkskunde).
Pisał opowiadania pod pseudonimem H. Schönberg.