Carl Ferdinand von Roemer

(1818-1891)

Geolog, paleontolog, rektor Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1864-65.

Studia geologiczne na uniwersytecie w Berlinie ukończył doktoratem w 1842. Odbył podróż po USA (1845-1846) studiując tamtejszą geologię, zwłaszcza skały i skamieniałości kredowe. Pionierskość badań spowodowała, że nazywany był "ojcem geologii Teksasu". W 1847 został docentem w Bonn, rok później uzyskał habilitację.
W 1855 objął Katedrę Geologii i Mineralogii na UWr  i kierował nią aż do śmierci. Zapewnił katedrze nową siedzibę, w nowo zbudowanym gmachu na rogu ul. Szewskiej i Grodzkiej. Zaczął intensywnie rozbudowywać niewielką kolekcję istniejącą przy katedrze, kupując prywatne zbiory i ofiarując własne, w 1868 doprowadził do utworzenia Muzeum Mineralogicznego Królewskiego UWr, którym kierował również do śmierci.

Prowadził badania z zakresu problematyki geologicznej, mineralogicznej i paleontologicznej. Jednak najbardziej znane są jego prace paleontologiczne i kartograficzne związane z Górnym Śląskiem, fauną kręgowców dewonu i fauną kredową południowego USA. Opracował i wydał mapę geologiczną Górnego Śląska (1862-1870). Badał także faunę kręgowców plejstocenu rejonu Ojcowa, a także osady lodowcowe, zwłaszcza głazy narzutowe.

Opublikował ponad 330 prac, w tym 100 o geologii i paleontologii Śląska.

Od 16 listopada 2002 we wrocławskim Muzeum Geologicznym znajduje się popiersie F. Roemera wykonane przez Hansa Völkela, będące kopią pracy wrocławskiego rzeźbiarza Segera z 1893, która zaginęła w 1945.