Dzieje Uniwersytetu > > Foerster
Otfried Foerster
(1873-1941)
Światowej sławy psychiatra, neurolog i neurochirurg. Zasłynął jako lekarz Lenina (1922-24).
W latach 1917-38 profesor na Uniwersytecie Wrocławskim, a 1925-35 przewodniczący Stowarzyszenia Niemieckich Neurologów. Pracował w klinice psychiatrycznej UWr. (1899-1904), specjalizując się w patopsychologii. Przejął kierownictwo Oddziału Chorób Nerwowych w szpitalu Wszystkich Świętych, następnie do 1938 kierował Oddziałem Neurologii w szpitalu Wenzel-Hanke. Wydawca specjalistycznego pisma „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”.
Jako klinicysta, chirurg i uczony stworzył podstawy nowoczesnej neurologii. Wprowadził terapię zajęciową w lecznictwie umysłowo chorych oraz zasadę kompleksowego leczenia schorzeń rdzenia kręgowego, stosując przy tym tzw. Chordotomię, nazywaną też metodą Foerstera. Operacje żołnierzy rannych w czasie I wojny światowej umożliwiły mu odkrycia w zakresie funkcjonowania ośrodków motorycznych kory mózgowej i patofizjologii systemu nerwowego, wykorzystywane m.in. w leczeniu padaczki pourazowej.
Autor wielu prac naukowych, m.in.: Die Leistungsbahnen des Schemrzgefühls (1927), 17-tomowego Handbuch der Neurologie (1928/29 i wspólnie z O. Blumkem 1936/37). Dystansował się wobec nazizmu, toteż w 1938 zmuszono go do przejścia na emeryturę.
Zmarł niemal równocześnie z żoną Marthą, którą mimo katolickiego wyznania hitlerowcy oficjalnie napiętnowali jako pół-Żydówkę.