Multimedialna BAZA DANYCH

Dzieje Uniwersytetu > > Steffens

Steffens
2ee8b-steffens_henrik_s169_137.jpg

Henrik Steffens

(1773-1845)

Filozof, profesor mineralogii, fizjologii i histori naturalnej w Halle. W latach 1811-32 na Uniwersytecie Wrocławskim, później przeniósł się do Berlina. Dwukrotnie pełnił godność rektora UWr (1822/22 i 1829/30).

Od 1790 studiował w Kopenhadze nauki przyrodnicze i teologię,  od 1796 na Uniwersytecie Christiana-Albrechta w Kilonii, a stamtąd po roku przeniósł się do Friedrich-Schiller-Universität w Jenie, gdzie był uczniem Friedricha von Schellinga.
Aktywny w mobilizowaniu studentów do walki z Francuzami – 10 II 1813 w sali konwiktu św. Józefa na ul. Kuźniczej (znanego także jako Dom Steffensa) ogłosił zaciąg do korpusu ochotniczego Lützowa, który miał wziąć udział w kampanii napoleońskiej. Wraz z tym oddziałem wkroczył do Paryża. Całkowicie oddany moralności pruskiej. Był przeciwnikiem korporacji studenckich. Animator życia religijnego we Wrocławiu.
W licznych publikacjach przyrodoznawczych, teologicznych i literackich starał się powiązać nauki przyrodnicze z filozofią i mistyką. Przyczynił się do rozwoju romantyzmu w Danii, wygłaszając na początku XVIII w. serię odczytów w Kopenhadze.

Najważniejsze dzieła: Grundzüge der philosophischen Naturwissenschaft (1806), Geognostische geologische Aufsätze (1810), Über die Bedeutung der Farben in der Natur (1810),  Karikaturen des Heiligsten (1819–1821), Anthropologie  (1824), Von der falschen Theologie und dem wahren Glauben (1824), Christliche Religionsphilosophie (1839) oraz 10 tomowa autobiografia Was ich erlebte (1840-1845).

Zobacz również: